*Czekałem cierpliwe na odpowiedź Kocicy, patrząc na jej czarnego towarzysza, którego prawie nie było widać w tych ciemnościach. Kiedy mi odpowiedziała, rzekłem*
- Nie rozumiem, po co oni mieliby robić ci zdjęcie w barze, kiedy spożywasz coś co koty lubią najbardziej ? Co do tego drugiego, to bym się nie zdziwił *powiedziałem humorzastym tonem, spoglądając to raz na Kocice, raz na Czarnego "bandytę". Nagle poczułem ciepło na swoim policzku, delikatnie odsunąłem rękę Kocicy*
- Tak, jak widzisz powoli słabnę, a raczej się starzeję *stałem nadal naprzeciwko Catwoman*
- Masz silny charakter, wiem o tym, kiedy puściłem cię pierwszy raz, kiedy wykonywałaś swoją, że tak to nazwę robotę, nie widziałem w tobie żadnego zła. Puściłem Cię, bo uważałem, że tak muszę zrobić. Nie jestem twoim ojcem, nie będę cię pouczał *Moją przemowę przerwał, "łasuch" Jack*
- Widocznie Koty nie boją się nietoperzy *zażartowałem, chyba pierwszy raz w dniu dzisiejszym, aż sam się sobie zdziwiłem, wziąłem kotka na ręce i usiadłem obok Kocicy, oddając jej przyjaciela*
- Widzisz, teraz nie możesz uciekać, jesteś Mi potrzebna i temu miastu. Nie zdajesz sobie sprawy, co się może dziać, za jeden dzień, za dwa dni. Miasta może już nie być, sam nie dam rady go bronić. Musisz mi po prostu pomóc i tym wszystkim ludziom *spojrzałem na nią, błagalnymi oczami*
- Policja też powoli się poddaje, podobno do tego miasta zbierają się najgroźniejsi przestępcy, niegdyś nawet twoi przeciwnicy, kradłaś im łup.

*Wstałem i odszedłem troszeczkę dalej, spoglądając na niebo, czy przypadkiem niema żadnego znaku "nietoperza" na niebie, co by oznaczało, że muszę komuś pomóc. Jednak nic takiego nie zauważyłem. Spojrzałem na Catwoman*
- Bez obaw, twój Capitan nie musi być o nic zazdrosny. Miasto teraz potrzebuje każdej pomocy, nie patrzeć na to kim jesteś, tylko na to co robisz *Ponownie zbliżyłem się Kocicy, mówiąc*
- Nigdy nad tym nie myślałem, że jestem psem na baby, raczej nietoperzem, ale zazwyczaj te się ich boją, a nietoperz to mój jakby rozpoznawalny znak. *Podszedłem do krawędzi, spoglądając w dół, powiedziałem*
- Mogę ci to obliczyć, ten komputer na mojej ręce, coś takiego potrafi, ale zapewne krótko. Może też wskazać czyjejś położenie i inne tego rodzaju rzeczy. Przydatne, jeśli na przykład zgubisz jakiegoś kotka albo coś innego *uśmiechnąłem się w jej kierunku, czego nigdy wcześniej nie robiłem, zgrywając twardziela, sam nie wiem dlaczego to zrobiłem, nadal muszę być twardy i robić swoje*
- Dziwnie spokojna noc, chociaż i tak wiem, że gdzieś tam Joker, układa swoje chore plany.

*Znajome były to gierki, od znanej kociej złodziejki. Cóż mogłem zrobić, na pewno nie mogłem tego zatrzymać, bowiem akcja działa się szybko, a mój powolny zapłon nie zdążyłby wyrobić z tym wszystkim. Po całym zajściu, kiedy już tak na mnie usiadła, zacząłem robić się sztywny, nie mogłem okazywać żadnego zainteresowania swoją osobą, a co działo się wewnątrz to już pozostanie tylko dla mnie, zapewne działo się to co by się działo każdemu innemu facetowi.*
- Twój kotek, chyba jest zazdrosny *"Bandyta" podbiegł do mnie i zaczął mnie drapać po kostiumie, a ja się wyluzowałem. W sumie nie można było zaprzeczyć, że było mi przyjemnie, a drapanie Capitana Jack'a, nie było aż tak bardzo odczuwalne. Tylko taki ktoś jak ja, nie powinien mieć czasu na takie sceny*
- Wygodnie Ci ? Jeszcze mam do wyczyszczenia twoje buty.

*Powoli sytuacja stała się za ostra, byłem przekonany, że jeżeli jej czarny kot, podjedzie do mnie udając zazdrośnika, to zajmie się nim zostawiając, moją nietoperzycką osobę. Myliłem się, ale też powinienem jakoś zareagować, a tymczasem ja zostawałem w pozycji, takiej jak byłem wcześniej, dalej nic nie poczynając. Odczuwałem już pewien stopień podniecenia, ale kostium jeszcze nie przeciekał (co tutaj się dzieje :0). Poczułem dziwne kłucie w okolicy żeber, widocznie coś z ekwipunku Kocicy musiało mi się wbijać.*
- Chyba gniotę mnie twoje kolce. *Spojrzałem na nią, a dokładniej spojrzałem w jej oczy, kiedy ta zaczęła mi szeptać do ucha, poczułem tam lekkie mrowienie, które było przyjemne*
- Nic się nie zmieniłaś. Musimy to jednak przerwać, twój kotek patrzy, jeszcze się pogniewa *powiedziałem żartobliwie i czekałem na ewentualne dalsze ruchy Kocicy*

*Długo milcząc, po jej jakże nadal podniecających ruchach, w końcu postanowiłem, że muszę ją z siebie zdjąć, więc to zrobiłem, ale delikatnie, najpierw odsunąłem jej paznokieć od swoich, warg, a później powoli ją uniosłem do góry, patrząc jej prosto w oczy, położyłem swoje ręce na jej ramionach, mówiąc*
- Wiesz dlaczego taki jestem ? Jak to nazwałaś, nieugięty. Ponieważ jeżeli by mi na komuś zależało, inni by mogli to wykorzystać, obierając sobie tą osobę za najsłabszy punkt, przez co bym uległ żądaniom innej osoby, tylko żeby uratować tą osobę na, której mi zależy. *dalej już mówiłem, normalnym tonem, którego rzadko używałem, zazwyczaj mówiłem twardo, przerażająco*
- Więc jeżeli, zakocham się w tobie...wiem to mocne słowa, ale jestem też w końcu człowiekiem, pod tym pancerzem kryję się człowiek. Więc jeżeli by tak się stało, a ty stałabyś się moją przeciwniczką, wtedy bym nie potrafił z tobą walczyć. Nie umiałbym *zabrałem swoje ręce z jej ramion*
- Może, będę tego żałował...*nie kończąc, szybko zbliżyłem się do niej i pocałowałem ją, pocałunek trwał, więc miała czas zareagować, nie wiem podrapać mnie albo coś*

*Kiedy tak staliśmy w objęciach, bądź co bądź coś do tego podobnego, po odwzajemnieniu pocałunku, nie wiedziałem co mam powiedzieć. Coś tam zaczęło się pod zbroją gotować i zrobiło się nawet gorąco. Kiedy to jednak pierwsza Kocica, zaczęła kontynuować rozmowę, która zaczęła się od zwykłego zdjęcia, na które do tej pory nie otrzymałem odpowiedzi. Szczerze nie obchodziło mnie już ono*
- Zapewne jakieś tam serce jest, bo gdyby tego serca nie było, nie kochałabyś nawet...kotów *palnąłem jak "dzik w sosnę" , ale nie miałem innego przykładu, by pokazać, jej że jednak pod tym kostiumem ma serce*
- Szukasz zabawy ? Ciekawe, ciekawe, tylko wiesz, czułem najpierw w twoim głosie niepewność. W końcu nietoperze też coś czują ? Twardzielem naprawdę nie jestem, tylko go udaję, te wszystkie gadżety i tak dalej, wybrałem taką ścieżkę. Nigdy praktycznie, przed nikim się nie wygadywałem, nie rozmawiałem tak na poważnie *Odsunąłem ją od siebie, ruszając w stronę murku, podniosłem jej zdjęcie, które widocznie musiała upaść w jednym z momentów tej "akcji". Usiadłem na krawędzi dachu, wyglądając jak śpiący nietoperz*

*Kiedy Kocica, zaczęła rozmawiać o tym zdjęciu, przyglądałem się mu bardziej i bardziej, znowu wrócił twardy wyraz twarzy, nie zwracałem nawet uwagi na to, że jej stopy znalazły się między jego nogami, analizował zdjęcie bardzo dokładnie, dyskretnie nawet włączył "Tryb Detektywa", który pokazuje elementy, niewidoczne gołym okiem, ale żadnej postaci w oddali na zdjęciu nie było, więc skończył zabawę z tym trybem i spoglądał w to zdjęcie, odganiając swoją pelerynę na swoje miejsce.*
- Mam tylko złe myśli w mojej głowie, kiedy powiedziałaś mi o tym zdjęciu, nie będę tutaj ich wypowiadał, myślę że dobrze wiesz o co mi chodzi. Faktycznie to zdjęcie po dłuższym oglądaniu nie wygląda normalnie. *Kiedy zabrała mu zdjęciu, oddając je po chwili ze swoimi śladami ust, mówiąc coś o zakochaniu, powiedziałem*
- Elizabeth, jeden pocałunek nie świadczy o zakochaniu *uśmiechnąłem się przed siebie, nie wiem czy Ona to widziała, czy też nie*
- Dałem tylko przykład, już mówiłem, że nie mogę się zakochać *starał się mówić twardy głosem, aby nie ujawniać swojego "rozklejenia"*
- Tłumaczyłem już, że to by było niebezpieczne, zarówno dla mnie jak i tej drugiej osoby.l

*Podrapałem się po masce, bądź hełmie w każdym razie, po tym co miałem na głowie. Bo kompletnie teraz nie wiedziałem o czym mówi, co to zdjęcie ma wspólnego z małżeństwami. Jedyne co zrozumiałem, to mowa o dalszych latach, kiedy Gotham będzie bezpieczne i cudowne, wymarzone do miejsca zamieszkania, przez ptaki, ludzi, muchy i inne stworzenia*
- Tak, tak. Zapewne kiedy miasto już będzie bezpieczne, ja będę już za stary na jakieś tam zakochanie. Chociaż już jestem stary *powstałem i spojrzałem jeszcze raz na zdjęcie, po czym złożyłem je na pół i wsadziłem za pasek, zasłaniając peleryną. Odwrócony w przeciwną stronę do Catwoman, mówiłem w taki sposób, że było mnie słychać*
- Jakie małżeństwa, co to zdjęcie ma w tym wspólnego, nie mogę się dalej domyśleć co ono robiło w kieszenie bandziora Dwóch Twarzy, może to jego osobista pamiątka. W każdym razie, chyba będę musiał je zabrać, przeanalizuje je dokładniej już w swojej siedzibie, gdzie kiedyś mnie odwiedziłaś *Odwróciłem się do niej, dodając*
- Może kiedyś ty też pozbędziesz się nienawiści, jak to ujęłaś.